Praca domowa ucznia
Jednym z głównych zadań nie tylko szkoły, ale i współdziałającej z nią rodziny jest wychowanie dzieci na ludzi mających zamiłowanie do pracy. Taki stosunek można kształtować na drodze prawidłowej organizacji pracy dziecka w domu rodzinnym.
Podstawą pracy dziecka w wieku szkolnym jest nauka. Praca domowa jest dopełnieniem pracy lekcyjnej. Służy bowiem:
Ø utrwaleniu przerobionego materiału na lekcji,
Ø uzupełnieniu i pogłębieniu zdobytych w szkole wiadomości,
Ø wdraża do pracy samodzielnej np. o charakterze twórczym.
Ø kształtowaniu właściwego stosunku do pracy
Ø rozwiązaniu problemu teoretycznego lub praktycznego
Ø pogłębieniu umiejętności uczenia się
Ø przygotowaniu materiału do nowej lekcji
W samodzielnym odrabianiu zadań uczeń zdobywa bowiem potrzebne umiejętności i nawyki:
Ø uczeń pokonuje samodzielnie napotkane w toku uczenia się trudności
Ø kształci i rozwija takie cechy charakteru, jak
- wytrwałość w dążeniu do celu
- wiarę we własne siły
- odwagę
- pilność
- systematyczność
- dokładność
- rozwija własną intuicję, pomysłowość i uzdolnienia twórcze.
Praca domowa dziecka rozwija w nim także uczucia społeczne:
Ø wyrabia uczciwość
Ø wyzwala poczucie odpowiedzialności za wykonanie pracy
Ø przyzwyczaja do obcowania z innymi członkami rodziny
Ø przyucza do pracy w zespole
Praca domowa ucznia obejmuje trzy rodzaje czynności:
Ø naukę domową, polegającą na wykonywaniu prac zadanych przez nauczyciela
Ø różnorodne zajęcia związane z osobistymi zainteresowaniami
Ø pomoc dziecka w gospodarstwie domowym.
JAK POMÓC DZIECKU W ODRABIANIU PRACY DOMOWEJ?
Odrabianie lekcji to samodzielna praca dziecka w domu. Jest to bardzo ważne
ogniwo w procesie nauczania i wychowania. Jest ona kontynuacją nauki szkolnej i jednocześnie przygotowuje do samokształcenia potrzebnego w dalszym procesie edukacyjnym.
W nauczaniu zintegrowanym praca domowa opiera się na materiale programowym realizowanym na zajęciach. Jest to najczęściej utrwalenie wiedzy i umiejętności nabytych w szkole. W domu uczeń ma możliwość przemyślenia w ciszy i w spokoju poznanych wiadomości. Może spokojnie porozmawiać i jednocześnie pochwalić się zdobytą wiedzą z osobami najbliższymi tzn. Z rodzicami lub rodzeństwem.
W czasie nauki w okresie nauczania zintegrowanego uczeń nabywa nawyk samodzielnego uczenia się. Rodzice mają bardzo duże znaczenie w wypracowaniu tego nawyku, wspomagają w wyrobieniu właściwego stosunku do obowiązku szkolnego, a w przyszłości objawi się to obowiązkowością w pracy i w dalszym życiu.
Rodzice, którzy bagatelizują sprawy związane ze szkołą, tłumacząc się brakiem czasu, przepracowaniem w przyszłości nie potrafią poradzić sobie z własnym dzieckiem pod względem wychowawczym. Uczeń stopniowo nabiera lekceważącego stosunku do nauki, obowiązkowości , pracowitości. Również negatywny wpływ na postępy dziecka ma nadmiar ambicjonalizmu rodziców. Dziecko, które ciągle jest nadmiernie kontrolowane, ciągle słyszy” uczyłam cię, a ty tak słabo wypadłaś” zniechęca się do dalszej pracy. Rodzice często zniecierpliwieni i rozdrażnieni wolnym tempem pracy dziecka zaczynają je wyręczać. Jest to bardzo duży błąd, bo uczy dziecko nieuczciwości, unikania większego wysiłku. Kolejnym błędem jest
nadgorliwość – rodzice sami dowiadują się od kolegów dziecka co ma zadane. Uczy go to, że nie warto uważać, zapamiętywać poleceń nauczyciela, bo rodzice i tak się dowiedzą, to mi powiedzą. Rodzice powinni bardzo umiejętnie kontrolować i motywować do nauki.
Szkoła to wiele nowych obowiązków jakim musi sprostać młody człowiek. Jednym z najważniejszych i najtrudniejszych jest zapamiętanie poleceń nauczyciela. Zdarza się, że dziecko zapomniało lub nie wiedziało co ma wykonać na następny dzień. Na początku nauki szkolnej nie jest to bardzo duży problem, ale nie można go bagatelizować. Jeżeli uczeń został z tego powodu negatywnie oceniony, należy go wysłuchać, nie zlekceważyć, bo jest to pierwszy krok do tego, że coraz częściej będzie zaniedbywało obowiązki szkolne. Ważna jest wtedy rozmowa, próby naprowadzenia dziecka na pozytywne rozwiązanie problemu np. Naucz się, wykonaj tę pracę na jutro i pokaż nauczycielowi, może obok negatywnej oceny postawi ci pozytywną, przekona się, że potrafisz to wykonać tylko zapomniałeś, itp.
Rodzice mogą i powinni pomagać dziecku w odrabianiu pracy domowej, szczególnie w początkowym etapie nauki. Pomoc to nie ciągłe siedzenie przy dziecku, ponieważ nigdy nie nauczy się ono samodzielnie pracować. Na początku nauki szkolnej rodzice powinni przypominać o odrobieniu pracy domowej. Najpierw dziecko powinno samo próbować odrobić, gdy ma problemy – rodzice mogą wytłumaczyć, podpowiedzieć, naprowadzić na właściwe rozwiązanie, ale nigdy nie odrabiać za dziecko.
WARUNKI ODRABIANIA PRACY DOMOWEJ
Praca domowa to pewna liczba samodzielnych zadań, które są niezbędne do utrwalenia i powtórzenia wiadomości i umiejętności zdobytych na zajęciach w szkole. Aby dziecko mogło efektywnie pracować powinno mieć odpowiednie warunki.
Ważnym elementem jest miejsce, kącik do odrabiania pracy domowej czyli biurko, stolik, półka na podręczniki, zeszyty, stwarza to możliwość koncentracji umysłowej niezbędnej do nauki.
Drugim ważnym elementem jest ustalony w rodzinie porządek dnia, czyli czas na wspólną zabawę, rozwijanie zainteresowań, pracę samodzielną każdego członka rodziny. Należy przyzwyczaić dziecko do odrabiania pracy domowej w ustalonym czasie. Po powrocie dziecka ze szkoły powinno ono mieć możliwość odpoczynku.
Może w tym czasie pobawić się, porozmawiać o wydarzeniach w szkole, o tym czego się nauczyło, co go zainteresowało. Jest to wprowadzenie do odrabiania pracy domowej. Nawyk uczenia się o określonej porze powoduje szybszą koncentrację, szybsze wykonywanie czynności. Czas poświęcony na naukę w okresie wczesnoszkolnego nauczania nie powinien być długi. Dziecko najefektywniej pracuje w godz. 8.00- 11.00 oraz między 15.00- 17.00.
Kolejnym elementem jest stworzenie spokojnej atmosfery tzn. Domownicy w tym czasie nie powinni głośno rozmawiać, odrywać dziecka od pracy, w pokoju w którym pracuje mieć wyłączony telewizor i radio.
Kolejnym warunkiem dobrej pracy jest to, aby dziecko odczuło ważność problemu jakim jest praca domowa czyli życzliwe zachęcanie do pracy, na początku systematyczne kontrolowanie w celu wyrobienia nawyku odrabiania zadań domowych pisemnych i ustnych, kontrolowanie wyników w nauce poprzez udział w zebraniach klasowych i konsultacjach, stosowanie systemu pochwał i nagród np. Upragnionego prezentu, wyjazdu, ale nigdy poprzez dawanie pieniędzy czy słodyczy. Nie należy karać w postaci przepisywania tekstu, czytania czytanek, ponieważ praca domowa może stać się przykrym obowiązkiem. Nie wolno również stosować kar cielesnych.
Rodzice powinni dać odczuć dziecku jak ważna jest nauka i element samodzielnej pracy poprzez dostrzeganie małych i większych sukcesów dziecka.
Myślę, że po tych rozważaniach wielu rodziców zrozumie ważność problemu jakim jest kształtowanie obowiązkowości, sumienności i systematyczności pracy młodego człowieka poprzez odrabianie pracy domowej.
Opracowała: J. Markowska
/źródło: Internet, portal edukacyjny/
Jednym z głównych zadań nie tylko szkoły, ale i współdziałającej z nią rodziny jest wychowanie dzieci na ludzi mających zamiłowanie do pracy. Taki stosunek można kształtować na drodze prawidłowej organizacji pracy dziecka w domu rodzinnym.
Podstawą pracy dziecka w wieku szkolnym jest nauka. Praca domowa jest dopełnieniem pracy lekcyjnej. Służy bowiem:
Ø utrwaleniu przerobionego materiału na lekcji,
Ø uzupełnieniu i pogłębieniu zdobytych w szkole wiadomości,
Ø wdraża do pracy samodzielnej np. o charakterze twórczym.
Ø kształtowaniu właściwego stosunku do pracy
Ø rozwiązaniu problemu teoretycznego lub praktycznego
Ø pogłębieniu umiejętności uczenia się
Ø przygotowaniu materiału do nowej lekcji
W samodzielnym odrabianiu zadań uczeń zdobywa bowiem potrzebne umiejętności i nawyki:
Ø uczeń pokonuje samodzielnie napotkane w toku uczenia się trudności
Ø kształci i rozwija takie cechy charakteru, jak
- wytrwałość w dążeniu do celu
- wiarę we własne siły
- odwagę
- pilność
- systematyczność
- dokładność
- rozwija własną intuicję, pomysłowość i uzdolnienia twórcze.
Praca domowa dziecka rozwija w nim także uczucia społeczne:
Ø wyrabia uczciwość
Ø wyzwala poczucie odpowiedzialności za wykonanie pracy
Ø przyzwyczaja do obcowania z innymi członkami rodziny
Ø przyucza do pracy w zespole
Praca domowa ucznia obejmuje trzy rodzaje czynności:
Ø naukę domową, polegającą na wykonywaniu prac zadanych przez nauczyciela
Ø różnorodne zajęcia związane z osobistymi zainteresowaniami
Ø pomoc dziecka w gospodarstwie domowym.
JAK POMÓC DZIECKU W ODRABIANIU PRACY DOMOWEJ?
Odrabianie lekcji to samodzielna praca dziecka w domu. Jest to bardzo ważne
ogniwo w procesie nauczania i wychowania. Jest ona kontynuacją nauki szkolnej i jednocześnie przygotowuje do samokształcenia potrzebnego w dalszym procesie edukacyjnym.
W nauczaniu zintegrowanym praca domowa opiera się na materiale programowym realizowanym na zajęciach. Jest to najczęściej utrwalenie wiedzy i umiejętności nabytych w szkole. W domu uczeń ma możliwość przemyślenia w ciszy i w spokoju poznanych wiadomości. Może spokojnie porozmawiać i jednocześnie pochwalić się zdobytą wiedzą z osobami najbliższymi tzn. Z rodzicami lub rodzeństwem.
W czasie nauki w okresie nauczania zintegrowanego uczeń nabywa nawyk samodzielnego uczenia się. Rodzice mają bardzo duże znaczenie w wypracowaniu tego nawyku, wspomagają w wyrobieniu właściwego stosunku do obowiązku szkolnego, a w przyszłości objawi się to obowiązkowością w pracy i w dalszym życiu.
Rodzice, którzy bagatelizują sprawy związane ze szkołą, tłumacząc się brakiem czasu, przepracowaniem w przyszłości nie potrafią poradzić sobie z własnym dzieckiem pod względem wychowawczym. Uczeń stopniowo nabiera lekceważącego stosunku do nauki, obowiązkowości , pracowitości. Również negatywny wpływ na postępy dziecka ma nadmiar ambicjonalizmu rodziców. Dziecko, które ciągle jest nadmiernie kontrolowane, ciągle słyszy” uczyłam cię, a ty tak słabo wypadłaś” zniechęca się do dalszej pracy. Rodzice często zniecierpliwieni i rozdrażnieni wolnym tempem pracy dziecka zaczynają je wyręczać. Jest to bardzo duży błąd, bo uczy dziecko nieuczciwości, unikania większego wysiłku. Kolejnym błędem jest
nadgorliwość – rodzice sami dowiadują się od kolegów dziecka co ma zadane. Uczy go to, że nie warto uważać, zapamiętywać poleceń nauczyciela, bo rodzice i tak się dowiedzą, to mi powiedzą. Rodzice powinni bardzo umiejętnie kontrolować i motywować do nauki.
Szkoła to wiele nowych obowiązków jakim musi sprostać młody człowiek. Jednym z najważniejszych i najtrudniejszych jest zapamiętanie poleceń nauczyciela. Zdarza się, że dziecko zapomniało lub nie wiedziało co ma wykonać na następny dzień. Na początku nauki szkolnej nie jest to bardzo duży problem, ale nie można go bagatelizować. Jeżeli uczeń został z tego powodu negatywnie oceniony, należy go wysłuchać, nie zlekceważyć, bo jest to pierwszy krok do tego, że coraz częściej będzie zaniedbywało obowiązki szkolne. Ważna jest wtedy rozmowa, próby naprowadzenia dziecka na pozytywne rozwiązanie problemu np. Naucz się, wykonaj tę pracę na jutro i pokaż nauczycielowi, może obok negatywnej oceny postawi ci pozytywną, przekona się, że potrafisz to wykonać tylko zapomniałeś, itp.
Rodzice mogą i powinni pomagać dziecku w odrabianiu pracy domowej, szczególnie w początkowym etapie nauki. Pomoc to nie ciągłe siedzenie przy dziecku, ponieważ nigdy nie nauczy się ono samodzielnie pracować. Na początku nauki szkolnej rodzice powinni przypominać o odrobieniu pracy domowej. Najpierw dziecko powinno samo próbować odrobić, gdy ma problemy – rodzice mogą wytłumaczyć, podpowiedzieć, naprowadzić na właściwe rozwiązanie, ale nigdy nie odrabiać za dziecko.
WARUNKI ODRABIANIA PRACY DOMOWEJ
Praca domowa to pewna liczba samodzielnych zadań, które są niezbędne do utrwalenia i powtórzenia wiadomości i umiejętności zdobytych na zajęciach w szkole. Aby dziecko mogło efektywnie pracować powinno mieć odpowiednie warunki.
Ważnym elementem jest miejsce, kącik do odrabiania pracy domowej czyli biurko, stolik, półka na podręczniki, zeszyty, stwarza to możliwość koncentracji umysłowej niezbędnej do nauki.
Drugim ważnym elementem jest ustalony w rodzinie porządek dnia, czyli czas na wspólną zabawę, rozwijanie zainteresowań, pracę samodzielną każdego członka rodziny. Należy przyzwyczaić dziecko do odrabiania pracy domowej w ustalonym czasie. Po powrocie dziecka ze szkoły powinno ono mieć możliwość odpoczynku.
Może w tym czasie pobawić się, porozmawiać o wydarzeniach w szkole, o tym czego się nauczyło, co go zainteresowało. Jest to wprowadzenie do odrabiania pracy domowej. Nawyk uczenia się o określonej porze powoduje szybszą koncentrację, szybsze wykonywanie czynności. Czas poświęcony na naukę w okresie wczesnoszkolnego nauczania nie powinien być długi. Dziecko najefektywniej pracuje w godz. 8.00- 11.00 oraz między 15.00- 17.00.
Kolejnym elementem jest stworzenie spokojnej atmosfery tzn. Domownicy w tym czasie nie powinni głośno rozmawiać, odrywać dziecka od pracy, w pokoju w którym pracuje mieć wyłączony telewizor i radio.
Kolejnym warunkiem dobrej pracy jest to, aby dziecko odczuło ważność problemu jakim jest praca domowa czyli życzliwe zachęcanie do pracy, na początku systematyczne kontrolowanie w celu wyrobienia nawyku odrabiania zadań domowych pisemnych i ustnych, kontrolowanie wyników w nauce poprzez udział w zebraniach klasowych i konsultacjach, stosowanie systemu pochwał i nagród np. Upragnionego prezentu, wyjazdu, ale nigdy poprzez dawanie pieniędzy czy słodyczy. Nie należy karać w postaci przepisywania tekstu, czytania czytanek, ponieważ praca domowa może stać się przykrym obowiązkiem. Nie wolno również stosować kar cielesnych.
Rodzice powinni dać odczuć dziecku jak ważna jest nauka i element samodzielnej pracy poprzez dostrzeganie małych i większych sukcesów dziecka.
Myślę, że po tych rozważaniach wielu rodziców zrozumie ważność problemu jakim jest kształtowanie obowiązkowości, sumienności i systematyczności pracy młodego człowieka poprzez odrabianie pracy domowej.
Opracowała: J. Markowska
/źródło: Internet, portal edukacyjny/